تفسیر قرآن

قبولى اعمال داراى مراتبى است:

الف) قبول عادّى. «انما يتقبّل اللّه من المتّقين»(60) خداوند فقط از اهل تقوا مى پذيرد.
ب) قبول نيكو. «تقبّلها ربّها بقبول حسن»(61) خداوند، مريم را به خوبى پذيرفت.
ج) قبول احسن. «نتقبّل عنهم احسن ما عملوا» و در دعا مى خوانيم: خدايا به بهترين نوع از ما قبول كن. «فتقبله منّا باحسن قبولك»(62)
اگر كارهاى انسان مورد قبول حق واقع نشود، حتّى ساختن خانه خدا كعبه هم بى فايده است. هنگامى كه حضرت ابراهيم پايه هاى كعبه را بالا مى برد، به خود و كار خود مباهات نكرد، بلكه گفت: «ربّنا تقبل منّا»(63) خداوندا! از ما پذيرا باش.
اعمال انسان، انواع و اقسامى دارد: واجب، حرام، مستحب، مكروه و مباح. در قيامت، خداوند در ميان اين پنج نوع عمل، بهترين ها را كه واجبات و مستحبات باشد، از مؤمنان مى پذيرد و از بدى هاى آنان، چه مكروهات و چه محرمات در مى گذرد و مباحات، مشمول ردّ و قبول نيست.(64)
كسى از وعده ى خود تخلّف مى كند كه يا هنگام وعده دادن توجّه نداشته و عجولانه قول داده و يا پس از آن، ناتوان و پشيمان شده است و استناد هيچ يك از اين نقايص و اوصاف درباره خداوند عالم، قادر و توانا صحيح نيست.
-----
60) مائده، 27.
61) آل عمران، 37.
62) كافى، ج 4، ص 165.
63) بقره، 127.
64) تفاسير مجمع البيان و الميزان.

بر گرفته از کتاب الکترونیکی تفسير نور مرکز اطلاع رسانی غدیر